«مرگ سرخ»
86/11/18 4:0 ع
بسم رب الحسین (ع)
سلام!
چیزی از دهه ی محرم نگذشته عده ای تنها پوشیدن یک لباس سیاه را شاید از روی نذر به یادگار دارند.....
عده ای حاجت خود یا شفای بیمار خود را گرفته حال دیگر نیازی به اشک حسین و یاد او نیست...
دیگر آن همه شور حسینی کو؟!مگر نه آنکه کل یوم عاشورا!
بی انصافی نمیکنم ولی نگاهی به دل خود بندازیم....
آقا جان!
ای حسین!
با تو چه بگویم؟
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حائل و تو ای چراغ راه ای کشتی هدایت
ای خونی که از آن نقطه صحرا جاودان می تپی و می جوشی و در بستر زمان جاری هستی ،
و بر همه ی نسل ها می گذری و هر زمین حاصل خیزی را سیراب خون می کنی
و هر بذر شایسته را زیر خاک می شکافی و می شکوفانی، و هر نهال تشنه ای را به برگ و بار حیات خرمی می نشانی.
ای آموزگار بزرگ شهادت!
برقی از نور را بر این شبستان سیاه و نومید ما بیفکن
قطره ای از آن خون را در بستر خشکیده و نیم مرده ما جاری ساز!
و تفی از آتش آن صحرای آتش خیز را به این زمستان سرد و فسرده ی ما ببخش!
ای که "مرگ سرخ" را بر گزیدی تا عاشقانت از "مرگ سیاه" برهانی
تا با هر قطره ی خونت ملت ها را حیات بخشی و تاریخی را به تپش آری
و کالبد مرده و فسرده اعصار را گرم کنی و بدان جوشش و خروش زندگی و عشق و امید دهی!
ایمان ما ، ملت ما ، تاریخ فردای ما ،کالبد زمان ما "به تو و خون تو محتاج است"
اگر..
اگر....
اگر........
تنها محرم و عاشورا به یاد نیاوریم که حسین برای چه جنگید و خون داد... آن هم اگر تا به حال فهمیده باشیم.
یاعلی مدد
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
